سعید مبیّن شهیر در مصاحبه با روزنامه کیهان

سعید مبین شهیر نویسنده جوانی است که سبک جدیدی در نوشتن را تجربه می‌کند. که خود آن را «نمادگرایی جادویی» می‌نامد. مبین شهیر متولد 1378 و دانشجوی رشته جامعه‌شناسی دانشگاه تبریز است. این نویسنده تبریزی نخستین کتابش را با عنوان «پایان‌نامه» در سال 1396 منتشر کرد. «پایان‌نامه» مورد استقبال صاحب‌نظران قرار گرفت و نقدهای خوبی دریافت کرد. مقصود سامع - شاعر و نویسنده- درباره «پایان نامه» می‌نویسد: «نگاه نو و قلم متفاوت و نوگرایانه از جمله ویژگی‌های بارز و در خور توجه نویسنده این کتاب است. وی در این کتاب در تلاش است نگرش‌های تازه‌ای را به تصویر درآورد، نگاه او، نگارش بدیع با واژگان متفاوت بسیار تصویرگراست. هرچند نگاه نو به جهت تازگی نیازمند تلاش بیشتر است. اما وی توانسته خواننده را با خود همراه کند.»
این نویسنده جوان و پرتلاش سعی دارد که این پیام را به مخاطبان؛ به ويژه نسل جوان برساند که:
 هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
                      باز جوید روزگار وصل خویش
 تازه‌ترین اثر سعید مبین شهیر با عنوان «قطعه‌مقدس» چندی پیش طی مراسمی در کتابخانه شهید باکری سردرود رونمایی شد.
مراسم رونمایی از کتاب «قطعه مقدس» با حضور دکتر شهرتی‌فر (معاون سیاسی- امنیتی استان آذربایجان شرقی)، استاد کریم مراغه‌ای (مدیر کانون‌های مساجد استان)، شهرداران برخی از شهرها، اعضای شورای شهر و شماری از مسئولان استان برگزار شد.
در این مراسم دکتر شهرتی‌فر از نویسنده کتاب به خاطر ابداع سبکی جدید در ادبیات ایران قدردانی کرد. وی همچنین گفت: این کتاب درباره ارزش‌ها حرف می‌زند و ما همه باید از ارزش‌های جامعه حمایت کنیم.
سعید مبین شهیر درباره علاقه‌اش به کتاب و نوشتن می‌گوید: از کودکی عاشق کتاب بودم. بهترین هدیه همیشه برای من کتاب بود. خصوصا کتاب‌های مذهبی و فانتزی. در میان کتاب‌های مذهبی به کتاب‌هایی که در خصوص سخنان و زندگانی حضرت علی(ع) نوشته شده بودند علاقه بیشتری داشتم. آرام‌بخش‌ترین مکان‌ها برای من مساجد و کتابخانه‌ها هستند و اگر فردی با این دو مکان انس بگیرد و آرامش غیرقابل وصفی را تجربه خواهد کرد. نوشتن را از کلاس اول ابتدایی شروع کردم، به تشویق والدین و آموزگارانم به طور حرفه‌ای آن را ادامه دادم، در دوره دبیرستان نخستین کتابم با عنوان «پایان‌نامه» چاپ شد.
در فصل بیستم «پایان‌نامه» آمده است:
عمر فاصله میان ما، زمان حل معمای آفرینش بود...
جهش آوارگی‌ها تو را می بیند...
و پس از ده نسل به تو برمی‌گردد...
پایم را بی‌درد روی سنگ‌های لغزنده می‌گذارم...
اگر به آسمان نرسم، او حتما به من خواهد رسید....
ای کاش می‌توانستی مرگم را بشماری.... که پنجاه هزار هوس از تنم بیرون می‌گریزاند...
رهگذری بر بی‌معرفتی خود شدم... اما هنگامی که زیر خاک بی‌انتها، بی‌نیاز شدم، مسافر همیشگی نیازهایم گشتم...
من بودم... هزاران سال پیش... در تماشای سخنان شیطان... سخنانی که در آینده شکل گرفتند....
از خداوند خواستم مرا در قلب انسان‌ها پایدار نگه دارد...
اگر بازی فرزندان و همسران شیطان را بر شکوفه‌ها و میوه‌ها بدل کنم...
آن گاه خواهی فهمید که دنیای ما در حال بازی است. بازی دوستان و دشمنان...
از زمین و زمان و زیبایی‌هایشان جدا شدم... به دوزخ خداوند رسیدم... درخت کهن سال دیروز پیرتر شده بود...
اما سیب خورده شده ای را کنارش دیدم که به زنجیر بسته شده بود...
سیبی که هر روز شرم می‌کند...
اما حس بخشایش، ششمین حس نارسیده اوست...
و فریاد بلوطی را از همان درخت شنیدم...
احساس کردم از دریای لحظه‌هایم برخاست...
اما فهمیدم تنها کتک هدیه‌های یک مجسمه را خوردم...
مجسمه‌ای آزاد که بلوط درون قلبش بدون مشعل سوزانده می‌شود...
سعید مبین شهیر درباره مضمون نوشته‌هایش در «پایان‌نامه» می‌گوید: در این کتاب سعی کردم مشکلات آینده بشر را ترسیم کنم. مشکلاتی که علت آن دور شدن انسان از خود و فراموش کردن خداوندش است. استفاده نادرست از تکنولوژی سبب فاصله گرفتن انسان از ارزش‌های والای انسانی همچون عدالت، راستی و بینش صحیح می‌گردد. اصل دیگری که در کتاب به آن اشاره کرده‌ام توجه به تاریخ است. من معتقدم ملتی که تاریخ خود را نشناسد در گمراهی زندگی می‌کند.
سبک نمادگرایی جادویی
نمادگرایی جادویی چگونه سبکی است؟ مبین شهیر در پاسخ می‌گوید: نوشته‌های من نه داستان هستند و نه شعر. وقتی از من پرسیده می‌شود درباره موضوع کتاب‌هایم توضیح دهم واقعا نمی‌دانم چه بگویم چون نوشته های من بر مدار یک موضوع خاص که یک شروع و یک پایان داشته باشد، نمی‌گردد. سبک «نمادگرایی جادویی» از وسعت علوم انسانی درنوشتن متون، اشعار و داستان‌ها استفاده می‌کند؛ به طوری که فهم دو کتاب «پایان‌نامه» و «قطعه مقدس» در گروی داشتن اطلاعات دینی، تاریخی، ادبی و فلسفی است. کوتاه‌نویسی و ایجاز از دیگر ویژگی‌های غیربنیادین این سبک است، همچنین استفاده از نمادهای جدید و عمدتا تا به حال استفاده نشده و از هم گسیختگی جملات، در این سبک حتی یک مفهوم می‌تواند در قالب نمادهای گوناگون در یک کتاب عرضه شود. هر انسانی میزانی از شناخت شهودی را داراست و پرورش این شناخت در سبک نمادگرایی جادویی بسیار ضروری است. به نظر من نمادگرایی جادویی در تعریف کلی عبارت است از نمادگرایی جدید، افراطی و ساختارشکن.
 در کتاب «قطعه مقدس» می‌خوانیم:
چگونه می‌گویید دیگران را قربانی کنند تا خشنود شویم؟... اگر مردید... و آیندگان شما را برانگیختتند... قطعا مجازات خواهید شد... حال آن که از ثروتمندان هستید...
پس همانند ستارگان... به گروه آسمان بپیوندید... شما در سایه علم مأمون هستید... چنین باد که جاودان باشید... و پادشاه جهان‌‌های هم عرض...
اگر بشورید... و آیین سیاه و باستانی خود را جویید... از شما رو می‌گردانم... و سرنوشت شما چه بد سرنوشتی خواهد بود...
مبین شهیر درباره کتاب «قطعه مقدس» می‌گوید:
«قطعه مقدس» انسان را از خطرات احتمالی آینده بیم می‌دهد و ماشینی شدن انسان را یک تهدید جدی برای او می‌داند. زبان نوشتاری کتاب سرداست، اما همواره با صمیمیت که واقع‌گرایانه سخن می‌گوید.
به کسی ندارم الفت ز جهانیان، مگر تو
سعید مبین شهیر در رابطه با نویسندگان تازه قلم و علاقه خود به سعدی و نیما می‌گوید: لذتی که در دست گرفتن کاغذهای یک کتاب است، هیچ جای دیگر یافت نمی‌شود، من در خلوت خودم شعر نیز می‌سرایم، از میان شاعران بزرگ حلاوت سخنان استاد سعدی شیرازی به گونه‌ای  است که به دل هر کس می‌نشیند؛ مصرع «به کسی ندارم الفت ز جهانیان، مگر تو» سروده استاد، سلاح من در برابر مشکلات زندگی است. یکی از کارهای اشتباهی که در رابطه با نویسندگان تازه قلم صورت می‌گیرد، تخریب و دلسرد کردن آن‌هاست. چه اشکال دارد که در ابتدای نویسندگی یک فرد او را تشویق صددرصدی کنیم و سپس باگذشت زمان به نقد نوشته‌های او و نه صرفا انتقاد بپردازیم. الگوی ادبی من نیما یوشیج است. ایشان برای من نماد کامل استواری و ایستادگی در مقابل مشکلات است. زمانی که کسی شعرنو را قبول نمی‌کرد، مقاومت و اعتماد به نفس او باعث به ثمر رسیدن شعر نو شد. شعر «ای آدم‌ها» نیز یکی از اشعاری است که همیشه زمزمه می‌کنم.
سخنی با نویسندگان
سعید مبین شهیر در پایان می‌افزاید: یک نویسنده خوب باید سه ویژگی را حتما داشته باشد تا بتواند پیشرفت کند: 1- مطالعه کتاب، دیدن فیلم و گشت در طبیعت 2- داشتن نگاهی منتقدانه به آثار دیگران 3- پای‌بندی به اخلاق، نویسندگان باید چشم و زبان جامعه باشند نویسندگانی هستند که تنها می‌بینند و سخن نمی‌گویند و اشخاصی هم هستند که چیزی نمی‌بینند و تنها فریاد می‌زنند.

لینک مصاحبه در سایت روزنامه

http://kayhan.ir/fa/news/149710